Lwów

• 
  

  Idea usypania kopca powstała w 1869 roku dla uczczenia rocznicy zawarcia unii między Polską a Litwą 12 sierpnia 1569.  Na wniosek komitetu pod przewodnictwem Franciszka Smolki, rada miasta przyjęła uchwałę o jego powstaniu i lokalizacji na szczecie góry zamkowej zwanej Wysokim Zamkiem.

  Uroczystości rocznicowe stały się okazją do narodowej manifestacji. Uczestniczyli w niej delegaci z całego kraju. Położono kamień węgielny z wyrytymi herbami i napisem: "Wolni z wolnymi, równi z równymi - Polska, Litwa i Ruś zjednoczone Unią Lubelską 12 sierpnia 1569".
  Symboliczne usypywanie rozpoczęto od grudek ziemi z historycznych miejsc Polski i różnych regionów kraju. Dalej tłumy ludzi zwoziły ziemię na taczkach, w czapkach i rękach. Sypanie kopca nawiązywało do staro-słowiańskich tradycji. Ludzie traktowali to jako swój patriotyczny obowiązek, aby wwieść kilka taczek ziemi na kopiec. Takie usypywanie trwało kilka lat z większym lub mniejszym zapałem. Niestety, zapotrzebowanie na materiał spowodował, że ludzie rozbierali ruiny dawnego zamku Kazimierza Wielkiego. Pod pretekstem sypania kopca wielu ludzi szukało tu skarbów bezpowrotnie niszcząc znaleziska archeologiczne.

  Piąta rocznica prowadzenia robót było obchodzona uroczyście, zaplanowana też była wielka manifestacja przeniesienia zabytkowego, XVI wiecznego posągu lwa z pod ratusza na Wysoki Zamek. Władze obawiając się manifestacji, uprzedziły zamiar mieszkańców, wnosząc na własny koszt lwa na szczyt wzgórza. Kolejne lata budowy przynosiły różne problemy techniczne. Konieczne było wzmacnianie dołu kopca kamiennym obramowaniem, wykorzystywano do tego fragmenty murów i skał zamkowych. Dochodziło do obsunięć warstw piasku na skutek nawalnych deszczów.

  Kopiec Unii Lubelskie zmienił dawny wygląd wzgórza zamkowego, stoi do dziś i jest miejscem wycieczek z którego oglądać można wspaniałą panoramę Lwowa.